Παραμύθι για το Νηπιαγωγείο - Μια σαύρα ...απειλητική

Ο τίτλος ίσως ξεγελάει αλλά αυτό είναι...

Ένα παραμύθι για την θεματική ενότητα

"Πουλιά"

(μπορεί να αξιοποιηθεί ως εισαγωγή σε φύλλο εργασίας με κάρτες ακολουθίας,
το οποίο θα αναρτηθεί σε επόμενή μου ανάρτηση)

Μια φορά και έναν καιρό δυο ερωτευμένα σπουργιτάκια, ο Τσίου και η Τσιπ, αποφάσισαν να φτιάξουν την φωλίτσα τους σε ένα δέντρου το κλαδί....

Κλαδάκια μαζέψαν, χώμα και λάσπη, και μαζί αγαπημένα φτιάξαν μια φωλίτσα λατρευτή, να κλωσήσουν τα αυγουλάκια για να βγούνε τα πουλάκια...

Δούλεψαν μαζί ώρα πολλή...Και να σου έτοιμη η φωλίτσα που μέσα κάθεται η σπουργιτίτσα, τα αυγουλάκια της κλωσάει κι όλο γύρω παραφυλάει,

μην τυχόν εμφανιστεί "εχθρός" ή κανένας κίνδυνος φοβερός και τρομερός...

"Ωχ! Ωχ! Ωχ! Μα τι βλέπω κάτω εκεί...

Πλησιάζει μια μεγάλη σαύρα απειλητική....",

τρομάζει η μικρούλα σπουργιτίτσα και σε βοήθεια αμέσως καλεί τον Τσίου,

που είναι σπουργίτης έξυπνος και δυνατός μα και τόσο τολμηρός...

"Για πού το'βαλες σαυρίτσα; Δεν κατάλαβες καλά.
Τα δικά μας αυγουλάκια
δεν είναι για τα δικά σου τα δοντάκια...
Και αν πεινάς τόσο πολύ, άντε να βρεις αλλού φαΐ...

Έτσι λέει ο σπουργιτάκος με το ράμφος του ανοιχτό και τα ματάκια του γουρλώνει...
Κι αν η σαύρα στην αρχή δείχνει να πεισμώνει και να μην υποχωρεί,
φοβάται, δειλιάζει τελικά, και μάνι-μάνι οπισθοχωρεί....

Απ'τη φωλίτσα τη ζεστή ακούγεται τότε μια φωνή:

"Σ'ευχαριστώ, καλέ μου σπουργιτάκο....
Μας έσωσες την ζωή...
Πήρα μια τρομάρα,
νόμιζα χαθήκαν όλα,
η φωλιά και τα αυγά κι η μεγάλη μας χαρά... "


Έτσι πέρασε ο καιρός και τα σπουργιτάκια βγήκαν πια απ'το αυγό
και "τσιρίζουν" πεινασμένα:
" Φέρτε, φέρτε φαγητό!!! "

Τέλος